Istorija Vršca


Vršac je gradsko naselje u sastavu grada Vršca u Južnobanatskom okrugu, jedan od najstarijih banatskih gradova koji se nalazi se na jugoistočnom rubu Panonske nizije, u podnožju Vršačkih planina. Prema popisu iz 2011. bilo je 36040 stanovnika. Po ovome je Vršac drugi po veličini grad u okrugu i najveći grad u Vojvodini bez statusa središta okruga.
Geografija
Vršac se nalazi severoistočno od Beograda na 83. kilometru Državnog puta I reda M1.9 prema Rumuniji, od koje je udaljen 14 km. Vršac odlikuje dobra povezanost sa okolnim mestima, kao i gradovima u ovom delu Vojvodine, i to kako drumskim tako i železničkim saobraćajem. Raskrsnica je Državnog puta I reda M1.9, Državnog puta I reda M7.1 i Državnog puta drugog reda R126. U samom Vršcu nalazi se železnički granični prelaz prema Rumuniji, a drumski kod Vatina.
Vršac leži u samom podnožju Vršačkih planina. U njegovoj neposrednoj blizini nalaze se depresije Velikog i Malog rita, potočne doline, lesne zaravni, a na nevelikoj udaljenosti nalazi se i Deliblatska peščara, specifičan geografski kompleks i jedno od najvećih peščanih prostranstava u Evropi. Vršačke planine, na krajnjem jugoistoku Banata, zauzimaju površinu od oko 170 km². Imaju pretežno odlike brdsko-brežuljkastih predela čiji centralni deo ima planinski karakter. Počinjući sa brdima Kapela (252 m) i Kula (399 m) nad samim gradom, prostiru se na istoku sve do rečice Černe u Rumuniji, na severnoj strani oivičene su Markovačkim potokom i Malim Ritom u koji se strmo spuštaju. Sa južne strane blago opadaju i završavaju se dolinama potoka Mesića i Guzajne. U uzdužnom profilu, na pravcu istok-zapad nalaze se najveći vrhovi, među kojima dominira Gudurički vrh (641 m), ujedno i najviši vrh u Vojvodini. Južna i severna podgorina ispresecane su vododerinama i potočnim dolinama.
Klima je umereno-kontinentalna, sa sledećim obeležjima: duga i topla leta, nešto hladnije, a ponekad hladne i snegovite zime, svežija i kraća proleća, dok su jeseni duže i toplij